|
|
|
|
|
 |
جستجو در مقالات منتشر شده |
 |
|
4 نتیجه برای کارآزمایی بالینی
دکتر مجید رستمی مقدم اردبیل، دکتر رضا دیده ور، مریم نسیمی،
دوره 12، شماره 4 - ( 10-1389 )
چکیده
زمینه و هدف : تینه‌آ ورسیکالر یک عفونت شایع، خفیف و مزمن پوستی به صورت ماکول‌های کوچک و گرد متعدد با رنگ‌های مختلف سفید، صورتی یا قهوه‌ای است که توسط مخمر لیپوفیل به نام پتروسپوریوم اوربیکولاریس (مالاسزیا فورفور) و به طور شایع در قسمت فوقانی تنه ایجاد می‌گردد. این مطالعه به منظور مقایسه اثر تربینافین و کتوکونازول موضعی در درمان تینه‌آ ورسیکالر انجام شد. روش بررسی : این کارآزمایی بالینی تصادفی شده دوسوکور روی 69 بیمار مبتلا به تینه‌آ ورسیکالر مراجعه کننده به درمانگاه پوست بیمارستان امام خمینی (ره) اردبیل که با روش اسمیر قارچی عفونت آنها ثابت شده بود؛ طی سال‌های 87-1386 انجام شد. بیماران به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. 35 بیمار با کرم تربینافین موضعی یک درصد و 34 بیمار با کرم کتوکونازول موضعی 2درصد، یک‌بار در روز به مدت دوهفته تحت درمان قرار گرفتند. 5 بیمار از گروه تربینافین و 4 بیمار از گروه کتوکونازول به دلیل عدم مراجعه برای پیگیری، از مطالعه خارج شدند. بیماران پس از پایان دوره درمان به مدت 3 ماه، به فاصله هر یک ماه، از نظر عود ضایعات مورد پیگیری و معاینه قرار گرفتند و میزان بهبودی و عود در پرونده بیماران طی هر دوره مراجعه ثبت گردید. داده‌های به دست آمده با استفاده از نرم‌افزار SPSS-16 و آزمون‌های تی و کای‌اسکوئر تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها : درصد بهبودی متوسط ضایعات یک‌ماه پس از شروع درمان در گروه تربینافین 20درصد و در گروه کتوکونازول 3.3% بود؛ ولی اختلاف بین دو گروه از نظر آماری معنی‌دار نبود. درصد بهبودی متوسط دو ماه پس از شروع درمان در گروه تربینافین 67.7% و در گروه کتوکونازول 60% حاصل شد که این تفاوت از نظر آماری معنی‌دار نبود. درصد بهبودی کامل سه ماه پس از درمان در گروه تربینافین 73.3% و در گروه کتوکونازول 10% به دست آمد (P<0.05). درصد اسمیر قارچی مثبت در پایان ماه سوم در گروه تربینافین 10% و در گروه کتوکونازول 36.7% به دست آمد (P<0.05). نتیجه‌گیری : نتایج این مطالعه نشان داد که تجویز تربینافین موضعی یک درصد در درمان تینه‌آ ورسیکالر به دنبال سه ماه پیگیری، موثرتر از کتوکونازول موضعی 2درصد می‌باشد.
دکتر مرضیه حیدرزاده، دکتر زیبا مسیبی، دکتر امیرحسین موحدیان، دکتر فیروزه روناسیان، سیدغلامعباس موسوی، ایمان غفارپسند، سیدشهاب الدین ایزدی، الهام نظر،
دوره 12، شماره 4 - ( 10-1389 )
چکیده
زمینه و هدف : آسم شایع‌ترین بیماری مزمن دستگاه تنفسی در طی دوران کودکی بوده و در حدود 8/4 میلیون کودک را در سراسر جهان در گیر کرده است. از طرفی شیوع و بروز این بیماری همچنان در حال افزایش می‌باشد. این مطالعه به منظور تعیین اثر دستگاه پیکفلومتری در کیفیت زندگی کودکان مبتلا به بیماری آسم انجام شد. روش بررسی : در این کارآزمایی بالینی 80 کودک 7 تا 15 ساله مبتلا به بیماری آسم مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان شهیدبهشتی کاشان طی سال 1388 مطالعه شدند. پرسشنامه Susan Sylvia که سه قسمت اصلی داشت؛ برای هر کودک تکمیل گردید. سؤوالات در هر سه قسمت دارای 3 گزینه بود. 5 سؤال در زمینه محدودیت فعالیت، 13 سؤال در مورد نشانه‌های بیماری و 6 سؤال در زمینه عملکردهای هیجانی بود. به هر سؤال بین 1 تا 3 امتیاز تعلق گرفت و امتیاز کلی بین 23 تا 69 بود. سپس به آزمودنی‌ها آموزش داده شد که هر روز سه بار PEFR خود را با استفاده از دستگاه پیکفلومتری اندازه‌گیری و پس از هر بار استفاده، تصمیم درمانی جدیدی مطابق با نتیجه به دست آمده اخذ نمایند. پس از گذشت 3 ماه از زمان تحویل دستگاه و مراجعه مجدد به درمانگاه؛ پرسشنامه برای آنها تکمیل گردید. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS-15 و آزمون تی زوجی تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها : میانگین سنی کودکان مبتلا به بیماری آسم 2.75+-8.82 سال بود. 33 نفر (41.3%) دختر و بقیه پسر بودند. میانگین امتیاز در قسمت کیفیت عملکردهای هیجانی کودکان مبتلا به آسم مورد مطالعه قبل استفاده از دستگاه پیکفلومتری 3.07+-13.1 و بعد از استفاده 3.7+-14.35 به دست آمد (P<0.05). میانگین امتیاز قسمت محدودیت در فعالیت‌ها قبل استفاده از دستگاه پیکفلومتری 1.57+-7.33 و بعد از استفاده 0.67+-8.47 تعیین گردید (P<0.05). میانگین امتیاز قسمت نشانه‌های بیماری قبل استفاده از دستگاه پیکفلومتری 5.13+-28.81 و بعد از استفاده 5.62+-32.02 بود (P<0.05). در نهایت امتیاز کلی کیفیت زندگی در این کودکان افزایش معنی‌داری را بعد استفاده از دستگاه پیکفلومتر نسبت به قبل از آن نشان داد (P<0.05). نتیجه‌گیری : نتایج این مطالعه نشان‌دهنده افزایش کیفیت عملکردهای هیجانی، کاهش محدودیت در فعالیت‌ها و کاهش نشانه‌های بیماری آسم در کودکان بعد استفاده از دستگاه پیکفلومتری بود. لذا این روش مفید در برنامه مدیریت بیماران مبتلا به آسم به خصوص کودکان پیشنهاد می‌گردد.
سیمین تعاونی، فرزانه سلطانی پور، حمید حقانی، دکتر حبیب انصارین، معصومه خیرخواه،
دوره 13، شماره 2 - ( 4-1390 )
چکیده
زمینه و هدف : استریای بارداری یکی از تغییرات فیزیولوژیک پوستی دوران بارداری است که از شیوع بالایی برخوردار می‌باشد. این مطالعه به منظور تعیین اثر روغن زیتون بر استریای بارداری انجام شد.
روش بررسی : این کارآزمایی بالینی روی 100 زن نخست‌زای 30-20 ساله، با سن بارداری 20-18 هفته و دارای نمایه توده بدنی 18.5-25 مراجعه کننده به مراکز بهداشتی و درمانی شهر تهران طی سال 1388 انجام شد. زنان باردار به صورت تصادفی در دو گروه
50 تایی مداخله و کنترل قرار گرفتند. گروه مداخله مقدار یک سی‌سی روغن زیتون را به میزان دو بار در روز از هفته 20-18 بارداری به صورت موضعی روی پوست شکم تا زمان زایمان استفاده نمودند و گروه کنترل از هیچ ماده‌ای استفاده نکردند. اطلاعات در هفته 40-37 بارداری، توسط پژوهشگر با استفاده از پرسشنامه به روش مصاحبه و مشاهده جمع‌آوری گردید. سپس داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون کای‌اسکوئر تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها : میزان استریای خفیف در گروه مداخله و کنترل به ترتیب 32 درصد و 22 درصد تعیین شد. میزان استریای شدید در گروه مداخله 6 درصد و در گروه کنترل 14 درصد تعیین گردید؛ اما این اختلاف از نظر آماری معنی‌دار نبود.
نتیجه‌گیری : نتایج این مطالعه نشان داد که روغن زیتون اثری بر کاهش بروز و شدت استریای بارداری ندارد.
شیدا رفیع زاده قره تپه، دکتر اکرم ثناگو، منصوره حسینی، امین قلعه قافی، رضا مکرم، دکتر لیلا جویباری،
دوره 13، شماره 3 - ( 7-1390 )
چکیده
زمینه و هدف : قاعدگی دردناک یکی از اختلالات شایع دستگاه تناسلی است که تقریباً 50 درصد از زنان دارای دوره قاعدگی منظم را درگیر می‌کند. دیسمنوره اولیه به درد قاعدگی در غیاب بیماری قابل اثبات لگنی اطلاق می‌گردد که معمولاً در دو سال اول بعد از قاعدگی هنگامی که تخمک‌گذاری برقرار می‌شود؛ بروز می‌کند. این مطالعه به منظور تعیین اثر توأم ویبریشن و گرما بر کاهش دیسمنوره اولیه انجام شد. روش بررسی : این مطالعه کارآزمایی بالینی روی 75 دانشجوی دختر ساکن خوابگاه دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرگان در سال 1387 انجام شد. دختران با گروه سنی 18 تا 22 سال براساس نمونه‌گیری مبتنی بر هدف در مطالعه شرکت نمودند. هر فرد طی دو سیکل قاعدگی مورد بررسی قرار گرفت. در سیکل اول (گروه کنترل) هیچ مداخله‌ای صورت نگرفت و تنها شدت درد قاعدگی قبل و بعد از انجام روش‌های روتین تسکین درد شامل داروهای صناعی، گیاهی و درمان‌های خانگی به صورت خودگزارشی ثبت شد. در سیکل دوم (گروه مداخله) با شروع درد قاعدگی از دستگاه توأم ویبریشن و گرما و هر نوبت به مدت ده‌دقیقه استفاده شد. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و خط‌کش درد استفاده شد. با استفاده از نرم‌افزار SPSS-14 و آزمون‌های آماری تی و ویلکاکسون داده‌ها تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها : شدت درد در گروه کنترل، قبل از مداخله روتین 5.34 بود و بعد از مداخله روتین به میزان 4.09 کاهش یافت (P<0.0001). در گروه آزمایش میانگین شدت درد قبل از مداخله 5.34 و بعد از مداخله 3.44 تعیین شد و این اختلاف از نظر آماری معنی‌دار بود (P<0.05). اریتم مختصر در 8 درصد از افراد گروه مداخله مشاهده شد. نتیجه‌گیری : این مطالعه نشان داد که ویبریشن و گرما در مقایسه با روش روتین باعث کاهش بیشتر درد ناشی از دیسمنوره اولیه در دختران می‌گردد.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
