---

زمینه و هدف : بیماری سل یکی از مشکلات بهداشتی جهان است. مقاومت دارویی مایکوباکتریوم توبرکلوزیس نیاز دستیابی به داروهای جدید را به طور جدی مطرح ساخته است. سیر به عنوان یکی از گیاهان دارویی سرشار از موادی است که می‌تواند در درمان عفونت‌های میکروبی کاربرد داشته باشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی تغییرات مرفولوژیک مایکوباکتریوم توبرکلوزیس بعد از مجاورت با عصاره کلروفرمی سیر بود. روش بررسی: در این مطالعه in vitro مایکوباکتریوم توبرکلوزیس سویه استاندارد H37RV و سویه‌های جدا شده از بیماران با غلظت‌های مختلف عصاره کلروفرمی سیر در زمان‌های 12و24و48 و 72 ساعت در محیط آبگوشتی میدل بروک 7H9 Broth و محیط لون استاین جانسون کشت داده شد. تغییرات شکلی باکتری در مطالعه میکروسکوپی بر روی مرفولوژی باکتری و در مطالعه ماکروسکوپی شکل ظاهری، قوام و سطح کلنی ایجاد شده در محیط لون استاین جانسون بررسی شد. یافته‌ها : مجاورت عصاره کلروفرمی سیر با باکتری موجب تبدیل کلنی باکتری از شکل خشن با سطح گل کلمی به حالت صاف و موکوئیدی ‌شد. در مطالعه میکروسکوپی در زمان‌های مختلف تغییرات شکلی باکتری از باسیل به کوکسی به خوبی مشهود بود. همچنین مشخص شد که در زمان‌های 48و72 ساعت مجاورت غلظت mg/ml67/0 از عصاره سیر با سویه حساس استانداردH37RV و سویه‌های کلینیکی مقاوم به دارو جدا شده از بیماران اثر مهاری دارد. نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که از نظر تغییرات مرفولوژی، باسیل سل در مقایسه با آنتی‌بیوتیک‌های رایج و کنترل منفی باعث تبدیل باکتری از حالت باسیلی به کوکوباسیل و تغییر کلنی از ظاهری خشن به صاف شده و میزان رشد را کاهش می‌دهد.

---

زمینه و هدف : اشعه اولتراویوله (UV) به عنوان یک ضدعفونی کننده قوی مطرح است. عفونت ناشی از گونه‌های مختلف مقاوم قارچی در بیماران منجر به برگشت بیماری با شدت بیشتر می‌شود. این مطالعه به منظور ارزیابی تست حساسیت دارویی سویه‌های مختلف قارچ کاندیدا قبل و بعد از تابش اشعه اولتراویوله نسبت به داروهای ایتراکونازول، فلوکونازول و آمفوتریسین B انجام شد. روش بررسی : این مطالعه آزمایشگاهی روی 12 سوش قارچ کاندیدا جدا شده از بیمار طبق روش (NCCLS M27-A) انجام شد. نمونه‌ها با سالین استریل به صورت سوسپانسیون درآمدند و جذب نوری با اسپکتروفوتومتر در طول موج 530 نانومتر خوانده شد. رقت‌های سریالی 16-0.0313 میکروگرم بر میلی‌لیتر برای ایتراکونازول و آمفوتریسین B و 128-0.0313 میکروگرم بر میلی‌لیتر برای فلوکونازول تهیه گردید و حداقل میزان مهارکنندگی (MIC) بعد از 48 ساعت انکوباسیون در دمای 35 درجه سانتی‌گراد تعیین شد. اشعه UV به مدت 1 ، 2 ، 5 ، 10 ، 60 ، 90 ، 120 ثانیه در فاصله یک متری به قارچ‌ها تابانده شد و MIC تعیین گردید. یافته‌ها : بیشترین MIC قبل از تابش UV در استفاده از فلوکونازول با میزان بیش از 128µg/ml مشاهده شد. بعد از تابش UV میزان MIC برای سه داروی مورد مطالعه کاهش یافت؛ به طوری که بعد از 10 ثانیه MIC برای داروهای ایتراکونازول و آمفوتریسین B بیش از 0.0313 µg/ml تعیین شد. MIC فلوکونازول بعد از 60 ثانیه تابش اشعه اولتراویوله بیش از 0.0313 µg/ml بود. با مقایسه MIC قبل و بعد از تابش اشعه اولتراویوله، داروهای مختلف سبب کاهش آماری معنی‌داری نسبت به قبل از تابش UV گردید (P<0.05). نتیجه‌گیری : اشعه UV باعث کاهش MIC سویه‌های قارچی کاندیدا نسبت به داروهای ایتراکونازول، فلوکونازول و آمفوتریسین B می‌گردد.

---

زمینه و هدف:گاستروانتریت شایع‌ترین عفونت سالمونلایی در انسان و یکی از مشکلات و معضلات بهداشتی مهم در سرتاسر جهان است. این مطالعه به منظور تعیین فراوانی سالمونلا در کودکان مبتلا به اسهال و تعیین الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی در منطقه رباط کریم تهران انجام شد. روش بررسی : در این مطالعه توصیفی آزمایشگاهی 306 نمونه مدفوع کودکان مبتلا به اسهال از مراکز درمانی رباط کریم تهران در سال 1390 جمع‌آوری شد. نمونه‌ها پس از غنی‌سازی در سلنیت F و کشت بر روی محیط انتخابی هکتون آگار، از نظر سالمونلا بررسی شدند. الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی طبق دستورالعمل سازمان CLSI تعیین شد. یافته‌ها : سالمونلا در 22 مورد(7.2%)از نمونه‌های مدفوع جداسازی شد. 7 مورد سالمونلاتیفی، 6 مورد سالمونلاپاراتیفی B ،3 مورد سالمونلاپاراتیفی C، 2 مورد سالمونلاپاراتیفی A و 4 مورد غیرقابل تشخیص بودند. از نظر پاراکلینیکی ارتباط معنی‌داری میان گلبول سفید در مدفوع و سالمونلا وجود داشت (P<0.05). از نظر حساسیت دارویی سویه‌های سالمونلا در بیش از92.3%موارد نسبت به کلرامفنیکل، سفتی‌زوکسیم، نالیدیکسیک اسید و آمیکاسین حساس بودند. نتیجه‌گیری : عامل اسهال در 7.2%از کودکان شهرستان رباط کریم سالمونلا تعیین گردید.

---

زمینه و هدف : پیدایش مقاومت دارویی مایکوباکتریوم توبرکلوزیس، به‌خصوص سویه‌های مقاوم به چند دارو، درمان و کنترل شیوع بیماری سل را با مشکل مواجه کرده است. این مطالعه به منظور شناسایی جهش‌های شایع منجر به مقاومت دارویی ایزوله‌های مایکوباکتریوم توبرکلوزیس با استفاده از روش Line Probe Assay در استان مازندران انجام شد. روش بررسی : این مطالعه توصیفی روی نمونه‌های خلط مثبت 54 مسلول ریوی مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی استان مازندران انجام شد. نمونه خلط بیماران روی محیط لوین اشتاین – جانسون کشت داده شد. نمونه‌ها از نظر وجود ژن‌های مقاوم و حساس به داروهای خط اول و دوم درمان بیماری سل (ایزونیازید، ریفامپین، استرپتومایسین، آمیکاسین / کانامایسین و کینولون) با روش LPA ارزیابی شدند. یافته‌ها : از 54 نمونه خلط، 3 نمونه مقاوم به کینولون (5.5%)، 3 نمونه مقاوم به کانامایسین / آمیکاسین (5.5%) و 4 نمونه مقاوم به استرپتومایسین (7.4%) بودند. در 2 نمونه (3.7%) جهش در کدون katG مشاهده شد که مربوط به مقاومت به ایزونیازید بود. 3 مورد (5.5%) مقاومت به ریفامپین با جهش ژنی rpoB 516 مشاهده شد. در مجموع 4 نمونه (7.4%) به دو دارو مقاوم بودند. به‌طوری که 3 نمونه به دو داروی استرپتومایسین و کینولون و یک نمونه به دو داروی ریفامپین و کانامایسین مقاوم بودند. نتیجه‌گیری : 7.4% از نمونه‌ها به دو داروی درمان کننده بیماری سل مقاوم بودند. همچنین روش Line Probe Assay در شناسایی مقاومت به چندین داروی ضدسل، روشی سریع و مناسب ارزیابی شد.

---

زمینه و هدف: سیپروفلوکسازین در برابر طیف گسترده‌ای از باکتری‌ها به‌ویژه در برابر انتروباکتریاسه موثر است. با این حال مطالعات نشان داده که مقاومت باکتری اشریشیاکلی به سیپروفلوکسازین افزایش یافته است. آویشن یکی از گیاهان دارویی است که اسانس آن دارای اثر ضدمیکروبی است. این مطالعه به منظور تعیین اثر اسانس آویشن‌های بومی به تنهایی و ترکیب با سیپروفلوکسازین بر روی سویه موتان اشریشیاکلی با مقاومت متوسط انجام شد.

روش بررسی: در این مطالعه توصیفی آزمایشگاهی 10 نمونه گیاه آویشن از استان لرستان در سال 1395 جمع‌آوری شد. آویشن‌های جمع‌آوری شده متعلق به گونه Thymus eriocali بود. اسانس گیاه به روش تقطیر توسط دستگاه کلونجر استخراج گردید. خواص ضدمیکروبی آویشن بومی با تعیین حداقل غلظت مهاری (minimum inhibitory concentration: MIC) با روش رقت‌های متوالی به تنهایی و به صورت ترکیب با سیپروفلوکسازین (رقت ماکرو و میکرو) بر روی سویه‌های اشریشیاکلی بررسی شد. میزان حداقل غلظت کشندگی (Minimum Bactericidal Concentration: MBC) از طریق کشت دادن تعیین شد. میانکنش اسانس و سیپروفلوکسازین با محاسبه شاخص غلظت مهاری (Fractional inhibitory concentration index: FICI) تعیین گردید.

یافته‌ها: MIC اسانس برای سویه تیپ وحشی MG1655 و سویه موتان RE6 به ترتیب 8 و 10 میکرولیتر بر میلی‌لیتر بود. مقدار MBC مشابه با MIC تعیین شد. مقدار 0.4mg/ml از اسانس در سویه موتان باعث کاهش 45 برابری MIC سیپروفلوکسازین و ایجاد اثر سینرژیستی شد (FICI=0.06).

نتیجه‌گیری: اسانس آویشن بومی در غلظتی کمتر از MIC خود، در ترکیب با سیپروفلوکسازین از طریق میانکنش سینرژیسمی موجب کاهش MIC آنتی‌بیوتیک و کاهش مقاومت آنتی‌بیوتیکی می‌گردد.

---

زمینه و هدف: ظهور مقاومت دارویی در مایکوباکتریوم توبرکلوزیس و به ویژه پیدایش سویه‌های مقاوم به دارو مشکلاتی را برای درمان و کنترل شیوع سل در سرتاسر جهان به وجود آورده است. این مطالعه به منظور ارزیابی تغییرات الگوی متیلاسیون ژن N-استیل ترانسفراز (N-acetyltransferase: NAT) در بیماران بی پاسخ به خط اول درمان مایکوباکتریوم توبرکلوزیس انجام شد.

روش بررسی: این مطالعه توصیفی - تحلیلی روی 200 بیمار مبتلا به سل انجام شد. بعد از تهیه نمونه خونی از روش نمک اشباع برای استخراج DNA استفاده گردید. سپس برای تعیین کمیت و کیفیت DNA از دو روش اسپکتروفوتومتری و الکتروفورز بر روی ژل اگارز استفاده شد. بررسی الگوی متیلاسیون ژن NAT1 به روش HRM انجام شد.

یافته‌ها: 34 بیمار به خط اول درمان مقاوم بودند. 18 بیمار دارای الگوی هایپرمتیلاسیون، 12 بیمار الگوی غیرمتیله و 4 بیمار الگوی هایپومتیله را نشان دادند. 166 بیمار به خط اول درمان مقاوم نبودند که از این میان 23 بیمار در گروه هایپرمتیله، 120 بیمار در گروه غیرمتیله و 23 نفر در ردیف هایپومتیله قرار داشتند. بین سطح متیلاسیون و مقاومت دارویی ارتباط آماری معنی‌داری وجود داشت (P<0.05).

نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که مقاوم بودن به خط اول درمان مایکوباکتریوم توبرکلوزیس با سطح متیلاسیون ژن N-استیل ترانسفراز مرتبط است.

---

زمینه و هدف: سودوموناس آئروژینوزا پاتوژنی فرصت طلب، عامل عمده مرگ و میر در بیماران با ضعف سیستم ایمنی است. کوروم سنسینگ یکی از عوامل مهم در بیماریزایی و مقاومت به مواد ضدمیکروبی در این باکتری است. این مطالعه به منظور تعیین اثر مورین بر بیان ژن‌های کوروم سنسینگ در سودوموناس آئروژینوزا جدا شده از زخم سوختگی انجام شد.

روش بررسی: این مطالعه توصیفی - تحلیلی روی 60 نمونه زخم سوختگی جمع‌آوری شده از بیماران بستری در بیمارستان‌های تهران انجام شد. نمونه‌ها با استفاده از روش‌های کشت و بیوشیمیایی تعیین هویت شد. DNA ایزوله‌ها استخراج شد. سپس با استفاده از روش میکروبراث دایلوشن خاصیت ضد میکروبی مورین علیه سودوموناس آئروژینوزا سنجیده شد. همچنین حضور ژن‌های اختصاصی کوروم سنسینگ سودموناس آئروژینوزا با استفاده از Multiplex-PCR مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت با استفاده Real time PCR و روش سایبرگرین در مجاورت مورین کاهش و یا افزایش بیان ژن lasI در باکتری سودوموناس آئروژینوزا بررسی شد.

یافته‌ها: با استفاده از روش Multiplex-PCR 12 نمونه (20 درصد) باکتری سودوموناس آئروژینوزا جداسازی شدند که 12 ایزوله (100درصد) حامل ژن lasI ، 12 ایزوله (100درصد) حامل ژن lasR و 3 ایزوله (25 درصد) حامل ژن rhlI بودند. خاصیت ضدمیکروبی مورین علیه یک ایزوله سودموناس آئروژینوزا دارای هر سه ژن تولید QS نشان داد که این ماده دارای خاصیت ضدمیکروبی علیه سودموناس آئروژینوزا بوده و حداقل غلظت مهاری آن 125 میکروگرم بر میلی‌لیتر تعیین شد. غلظت Sub-MIC مورین در باکتری سودوموناس آئروژینوزا سبب کاهش بیان ژن lasI در سودموناس آئروژینوزا گردید (P<0.05).

نتیجه‌گیری: مورین خاصیت ضدمیکروبی اثربخش و قابل توجهی علیه سودوموناس آئروژینوزا داشت.

---

زمینه و هدف: استافیلوکوکوس اورئوس یکی از شایع‌ترین باکتری‌های مسبب کراتیت و کونژونکتیویت است. این مطالعه به منظور تعیین اثربخشی فلوروکینولون‌ها بر سویه‌های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی‌سیلین جداسازی شده از عفونت خارجی چشم انجام شد.

روش بررسی: این مطالعه توصیفی تحلیلی روی 187 نمونه جداسازی شده از عفونت خارجی چشم بیماران 2 ماهه تا 61 ساله با علایم کونژونکتیویت و کراتیت بستری یا مراجعه کننده به اورژانس بیمارستان‌های استان‌های گلستان و مازندران طی سال‌های 1401-1399 انجام شد. از تست‌های استاندارد میکروبیولوژیک فنوتیپی و تشخیص مولکولی (PCR) برای ردیابی سویه‌های مقاوم به متی‌سلین استافیلوکوکوس اورئوس (Methicillin-resistant Staphylococcus aureus: MRSA) استفاده شد. تعیین حساسیت دارویی به کینولون‌ها و حداقل غلظت مهاری آنها در محدوده 0.06-64 میکروگرم برمیلی‌لیتر با تکنیک میکرودایلوشن براث انجام گردید.

یافته‌ها: 52 مورد سویه MRSA چشمی تایید شد که به‌طور معنی‌داری در فصل بهار، جنس زن و محدوده سنی 30-1 سال بیشتر بود (P<0.05). در زمره سویه‌های MRSA عامل کونژکتیویت، بیشترین مقاومت دارویی نسبت به سیپروفلوکساسین به میزان 18 مورد (48.64%) تعیین شد. انوکساسین و افلوکساسن با نرخ یکسان 17 مورد (45.95%) در رتبه‌های بعدی مقاومت قرار گرفتند. حداقل غلظت مهاری جمی فلوکساسین که رشد 90 درصد سویه‌های MRSA حاصل از کونژکتیوتیت را مهار کرد (MIC90=0.25 میکروگرم بر میلی‌لیتر) 32 برابر کمتر از سیپروفلوکساسین تعیین شد.

نتیجه‌گیری: استافیلوکوکوس اورئوس ممکن است تحت تاثیر فصل و گروه سنی شایع‌ترین علل کونژکتیویت و کراتیت باشد. با توجه به پتانسیل ضد باکتریایی بالای جمی فلوکساسین در شرایط آزمایشگاهی نتایج این مطالعه می‌تواند در درمان عفونت‌های چشمی موثر باشد.