---

مقدمه و هدف: در بعضی عفونت ها دستگاه ادراری، باکتریوری قابل ملاحظه ای وجود ندارد و یکی از عوامل میکروبی که می تواند سبب بروز عفونت ادراری - تناسلی کشت منفی شود و ضمناً جزو بیماریهای منتقله از راه جنسی (STD) نیز محسوب می گردد، کلامیدیا تراکوماتیس است. لذا با توجه به میزان بالای موارد کشت منفی (تا 60 درصد) در مبتلایان به عفونت های ادراری مراجعه کننده به بیمارستان بوعلی شهر زاهدان بر آن شدیم تا توزیع فراوانی کلامیدیا تراکوماتیس را در مبتلایان به عفونتهای ادراری مراجعه کننده به این بیمارستان را بررسی نماییم. مواد و روشها: این مطالعه از نوع توصیفی روی 320 نفر از بیماران مراجعه کننده به بیمارستان بوعلی شهر زاهدان با روش نمونه گیری غیر تصادفی انجام شد. از این بیماران، یک نمونه ادراری صبحگاهی (اولین ادرار) گرفته شد. سپس نمونه ادرار، سانتریفوژ گردید و از سدیمان آن برای مرحله بعد به عنوان آنتی ژن برای تست الیزا استفاده شد. هم چنین در این تحقیق از کیت های Chlamy- check-1 (از شرکت VEDA-LAB فرانسه) استفاده گردید. یافته ها: از 320 نمونه ادراری، 95 نمونه (29.69 درصد) مثبت و 225 (70.31 درصد) منفی گزارش شدند. از 95 مورد مثبت، 43 نفر (45.27 درصد) مرد و 52 نفر (54.73 درصد) زن بودند که بالاترین درصد فراوانی، مربوط به گروه سنی 29-20 سال در هر دو جنس بود. نتیجه گیری: توجه به شیوع حدود 29.69 درصد عفونت کلامیدیا تراکوماتیس و در صورت برقرار نشدن درمان مناسب، بروز عوارضی مثل PID، عقیمی، حاملگی خارج رحمی، اپیدیدیمیت اهمیت تشخیص درمان به موقع عفونت های ادراری کلامیدیایی را مشخص می کند.

---

زمینه و هدف: پروستاتکوتمی از طریق پیشابراه ((TUR-P روش تایید شده درمان هایپرپلازی خوش خیم پروستات (BPH) می باشد. یکی ازعوارض مهم TUR-P، عفونت های مجرای ادرای است. به کارگیری آنتی بیوتیک پروفیلاکتیک و مدت زمان استفاده از آن در پیشگیری از عفونت های ادراری بعد از TUR-P، هنوز مورد بحث است. هدف از انجام این مطالعه مقایسه کارایی سه روش پیشگیری از عفونت در TUR-P بود.روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی، بیمارانی که از نظر آنالیز ادراری و کشت ادرار قبل از TUR-P استریل بودند، به سه گروه A، B و C دسته بندی شدند. گروه A دوز منفرد سفازولین یک گرم نیم ساعت قبل از TUR-P و گروه B علاوه بر آن 4 دوز دیگر سفالوزین بعد از TUR-P دریافت کردند. با گروه درمانی C نیز مانند گروه B رفتار شد با این تفاوت که تا زمان خروج سوند ادراری، قرص سیپروفلوکساسین 500 میلی گرم به مدت 3 روز به کار رفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آماری کای دو و ANOVA استفاده شد. سطح معنی داری آزمون 0.05 در نظر گرفته شد.یافته ها: میزان بروز کشت اداری مثبت در سه گروه درمانی A، B و C به ترتیب 35 درصد، 20درصد و11.5 درصد بود. اما ارتباط معناداری بین عفونت ادراری و رژیم درمانی استفاده شده، وجود نداشت.نتیجه گیری: دراین مطالعه تفاوت معنی داری در پیشگیری از عفونت ادراری پس از TUR-P بین سه رژیم درمانی مشاهده نشد. هرچند عفونت ادراری در گروهی که مدت طولانی تری آنتی بیوتیک دریافت کرده بودند، کمتر از دو گروه دیگر بود. به منظور کاربرد این رژیم پروفیکلاسی انجام مطالعات تکمیلی پیشنهاد می شود.

---

زمینه و هدف: تولید آنزیم‌های بتالاکتامازی یکی از شایع‌ترین مکانیسم‌های مقاومت باکتری‌ها در برابر آنتی‌بیوتیک‌های بتالاکتام است. این مطالعه به منظور تعیین الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی و فراوانی ژن‌های AmpC در ایزوله‌های اشرشیاکلی (E.coli) بیماران سرپایی انجام شد.

روش بررسی: در این مطالعه توصیفی - تحلیلی 67 ایزوله E.coli مولد عفونت ادراری از بیماران سرپایی بزرگترین مرکز پزشکی در کرمانشاه بررسی شد. تعیین حساسیت نسبت به آنتی‌بیوتیک‌های سفتریاکسون، سفوتاکسیم، سفتازیدیم، سفوکسیتین و ایمی‌پنم به روش انتشار در دیسک انجام شد. آزمایش فنوتیپی غربالگری AmpC با روش دیسک ترکیبی (سفوکسیتین همراه و بدون برونیک‌اسید) انجام شد. پس از استخراج ژنوم باکتری‌ها، ژن‌های MOX، CIT، DHA، ACC، EBC و FOX با روش PCR Multiplex مورد آزمایش قرار گرفتند.

یافته‌ها: مقاومت67 ایزوله E.coli به سفتریاکسون، سفوتاکسیم، سفتازیدیم و سفوکسیتین به‌ترتیب 49.2% ، 49.2%، 37.3% و 25.3% تعیین شد. 100درصد ایزوله‌ها به ایمی‌پنم حساس بودند. 17 ایزوله (25.3%) و 9 ایزوله (13.4%) به‌ترتیب به‌صورت فنوتیپی و ژنوتیپی تولیدکننده AmpC بودند. فراوانی ژن‌هایCIT ، MOX، FOX،DHA و EBC به‌ترتیب 7.4% ، 5.9% ، 4.4% و 2.9% تعیین شد؛ اما ژن ACC در ایزوله‌ها یافت نشد. به‌جز ارتباط آماری معنی‌دار بین فنوتیپ AmpC و ژن MOX (P<0.05) هیچ ارتباط آماری معنی‌دار دیگری بین فنوتیپ و ژنوتیپ AmpC یافت نشد. بین فنوتیپ AmpC و آنتی‌بیوتیک سفتازیدیم ارتباط آماری معنی‌داری وجود داشت (P<0.05). بین ژن CIT با EBC و FOX ارتباط آماری معنی‌داری یافت شد (P<0.05).

نتیجه‌گیری: جدایه‌های E.coli تولید کننده AmpC سبب مقاومت قابل توجهی به سفالوسپورین‌ها می‌شوند. یکی از گزینه‌های درمانی کنونی استفاده از کرباپنم‌ها است. با این حال شیوع نسبتاً بالا و حضور همزمان ژن‌های AmpC در بیماران سرپایی، یک نگرانی بزرگ و بیانگر این واقعیت است که این ایزوله‌ها در جامعه در حال شیوع هستند.