|
|
|
|
|
 |
جستجو در مقالات منتشر شده |
 |
|
2 نتیجه برای توبولار
رامین آذرهوش، تقی امیریانی، میترا رحیمی نژاد،
دوره 16، شماره 1 - ( 1-1393 )
چکیده
زمینه و هدف : پولیپ‌های دستگاه گوارش شامل انواع غیرنئوپلاستیک و نئوپلاستیک یا پیش‌درآمد کارسینوم هستند. با توجه به رابطه این پولیپ‌ها و سرطان و افزایش سرطان‌های معدی - روده‌ای در سالیان گذشته؛ این مطالعه به منظور تعیین توزیع آناتومیک و هیستوپاتولوژیک پولیپ‌های دستگاه گوارش در گرگان طی ده سال انجام شد. روش بررسی : این مطالعه توصیفی - مقطعی روی پرونده 290 بیمار با پولیپ دستگاه گوارش مراجعه کننده به مرکز آموزشی - درمانی پنجم آذر گرگان در سال‌های 87-1378 انجام شد. پولیپ از طریق کولونوسکوپی – آندوسکوپی و بیوپسی تشخیص داده شده بود. اطلاعات دموگرافیک از پرونده بیماران استخراج شد و تشخیص هیستومورفولوژیک نمونه‌ها تعیین گردید. یافته‌ها : 56.6% بیماران مرد بودند. 19.3% پولیپ‌ها در دهه شش زندگی بود. فراوانی هیستومورفولوژیکی به ترتیب شامل آدنوما (54.1%) ، هیپرپلاستیک (19.7%) ، التهابی (13.8%) و نوع جوانان (11.4%) بود. از بین پولیپ‌های آدنوماتو بیشترین فراوانی به نوع توبولار (63%) تعلق داشت و انواع ویلوس (19.1%) و توبولوویلوس (17.9%) در رتبه‌های بعدی قرار داشتند. 87.2% پولیپ‌ها در کولون و 12.8% در معده قرار داشتند. شایع‌ترین محل درگیری آناتومیکی در رکتوم (30%) و سپس سیگموئید (26.1%) بود. نتیجه‌گیری : پولیپ آدنوماتو کولون فراوان‌ترین پولیپ دستگاه گوارش است.
سعید کوکلی،
دوره 16، شماره 3 - ( 7-1393 )
چکیده
زمینه و هدف : نقص استخوانی وسیع یکی از مشکلات مهم ارتوپدی در درمان شکستگی‌های عفونی استخوان‌های بلند است که نیاز به جراحی بازسازی وسیع استخوان و بافت نرم دارد. این مطالعه به منظور استخوان‌سازی انتقالی با روش توبولار اکسترنال فیکساتور AO در درمان استئومیلیت مزمن با نقص استخوانی زیاد انجام گردید. روش بررسی : در این مطالعه توصیفی ١٢ بیمار (11 مرد و یک زن) با شکستگی عفونی اندام تحتانی در مرکز آموزشی و درمانی پنجم آذر تحت درمان جراحی با کمک توبولار اکسترنال فیکساتور AO قرار گرفتند. بیماران در مدت متوسط ١٦ ماه پیگیری شدند و بروز عوارضی چون استئومیلیت مجدد، نیاز به پیوند استخوان، شل شدن شانزها، شکستگی مجدد و صدمات عصبی - عروقی ارزیابی گردید. یافته‌ها : شکستگی‌ها شامل ٤ مورد شکستگی ساق، ٧ مورد شکستگی ران و یک مورد شکستگی پلاتوی تیبیا بود. تمام شکستگی‌ها باز بود. فیکساسیون اولیه ٥ مورد با پلیت، ٥ مورد نیل داخل استخوانی و ٢ مورد با کشش اسکلتال انجام شده بود. کشت اندوستئوم در همگی مثبت بود. کشت بعد از جراحی در همگی منفی بود. متوسط زمان بروز شکستگی و شروع درمان با اکسترنال فیکساتور 75.5 روز بود. میانگین طول قطعه سکستروم 8.8 cm و در ران 10.71 cm و در ساق 6 cm بود. متوسط زمان قرارگیری اکسترنال فیکساتور تا خارج‌سازی آن، 16.8 ماه «25-10 ماه» بود. متوسط دوره درمان شامل زمان انتقال قطعه استخوانی و ترمیم، حدود 1.91 ماه در سانتی‌متر به‌دست آمد. در ٧ مورد به گرافت Docking Site نیاز شد. عفونت مجدد استخوان وجود نداشت. عفونی سطحی پوست ٨ مورد بود که با آنتی‌بیوتیک و شل‌شدن شانز در ٤ مورد و با تعویض آن درمان شد. در ٥ مورد Premature Consolidation و در 3 مورد انحراف قطعه انتقالی رویت شد که با تصحیح اکسترنال برطرف شد. صدمه عصبی عروقی ایاتروژنیک وجود نداشت. نتیجه‌گیری : انتقال استخوان با استفاده از توبولار اکسترنال فیکساتور AO به‌عنوان درمان جانشین حفظ عضو در جوش نخوردن عفونی مزمن استخوان که امکان قطع عضو وجود دارد؛ توصیه می‌گردد که باعث می‌شود بیمار ناتوان، به زندگی نسبتاً طبیعی و سطح قابل قبول فعالیت برگردد.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
